Choroby gołębi

Kokcydioza jest chorobą wysoce zaraźliwą i dość powszechną chorobą, która infekuje jelita ptaków. Zwykle występuje w pewnym stopniu u wszystkich gołębi, ale większość dorosłych ptaków wytwarza wystarczającą odporność na tę chorobę, aby nadal być zdrowym. Każdego roku stada są atakowane przez kokcydia, różny jest tylko zakres infekcji i wynikająca z niego szkodliwość. Kokcydioza jest chorobą układu pokarmowego, która wywołana jest przez jednokomórkowe pierwotniaki - kokcydia. Prawie wszystkie gołębie są nosicielami kokcydii. U starszych gołębi może rozwinąć się odporność przeciw tej chorobie. Młode jednak padają łatwo jej ofiarą, jeśli kokcydia rozmnożą się w ich jelitach ponad miarę.

Objawy zakażenia kokcydiozą u gołębi obejmują:

• Utrata apetytu i utrata masy ciała
• Ptaki siedzą nadęte na grzędach z brakiem energii lub motywacji
• Odchody są zwykle bardzo luźne, zielonkawe i mogą stać się bardzo wodniste
• Śmierć może wystąpić u młodych ptaków

Przy silnej kokcydiozie - którą można rozpoznać badając kał, konieczna jest terapia odpowiednim środkiem przeciw tej chorobie, ściśle stosowana wg wskazań weterynarza. Istnieje szeroka gama środków opracowanych specjalnie do leczenia kokcydiozy u gołębi pocztowych. Zabiegi rozpuszczalne w wodzie, takie jak Harkers Coxoid, są na ogół łatwiejsze do podawania. Jeśli leczysz tylko kilka ptaków, leczenie tabletkami może być bardziej efektywne.

Oprócz podawania środków zapobiegawczych powinieneś starać się, aby strych był suchy i higieniczny. Nie dopuszczaj też do kontaktu paszy z odchodami i często dezynfekuj poidełka, a kosze wyścigowe co tydzień. Dodatkowo, jeśli to możliwe, nie pozwól ptakom pić z rynsztoków lub kałuż błota. Inną istotną rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że wprowadzając nowe ptaki na gołębnik, należy je najpierw odizolować, ponieważ mogą ułatwić rozprzestrzenianie się kokcydiozy na zdrowe ptaki. Gołębie powracające z lotu muszą otrzymać środek zapobiegawczy wkrótce po powrocie, zwłaszcza jeśli są poza domem przez noc.

Ornitoza to bardzo groźna choroba, łatwo zarażająca całą hodowlę. U młodych może zdziesiątkować stado, dorosłe osobniki rzadziej stają się jej ofiarami. Ptaki zarażają się bezpośrednio od osobników chorych, przez zarażoną karmę, wodę, kontakt z wydalinami chorego ptaka, również przez wdychanie pyłów w zainfekowanym gołębniku. Znaczącą rolę w roznoszeniu infekcji mają wszoły i roztocza.

Do podstawowych objawów zalicza się światłowstręt, zapalenie spojówek, katar i biegunkę. Powieki są obrzmiałe, niekiedy sklejone, swędzenie prowadzi do nieustannego drapania – pióra wokół oczu są zmierzwione, a skóra na głowie pokaleczona. Katar powoduje zatykanie otworów nosowych i znacznie utrudnia oddychanie. Często atakowane są drogi oddechowe, jak również worki powietrzne.

Choroba osłabia organizm – gołębie są osowiałe, mało latają, łatwo zapadają na choroby, upierzenie staje się matowe. Długotrwała ornitoza prowadzi do wyniszczenia, otłuszczenia wątroby, zaburzeń pracy serca.

Ornitoza jest też groźna dla ludzi. Ornitoza w przypadku człowieka może mieć postać od lekkiego do bardzo ciężkiego zatrucia toksyną, któremu towarzyszy zajęcie ośrodkowego układu nerwowego włącznie. Początek choroby zwykle jest nagły, zwykle pojawia się:

• gorączka(nawet 40 stopni Celsjusza),
• dreszcze,
• bóle głowy,
• często krwawienie z nosa,
• ogólne złe samopoczucie i osłabienie chorego,
• czasami pojawia się plamista wysypka.

Jakie inne choroby można przenieść od gołębi?

Choroby ludzkie: histoplazmoza, kryptokokoza są powiązane z odchodami gołębi. Grzyb, który rośnie w odchodach ptaków i glebie, powoduje histoplazmozę, chorobę atakującą płuca.

Do chorób których możemy uniknąć przy pomocy szczepień należy paramyksowiroza - kręciek, wszystkie ptaki które zabieramy na wystawy muszą być zaszczepione. Przed rozpoczęciem każdej wystawy na której będziemy pokazywać nasze gołębie należy przedstawić organizatorom świadectwo szczepienia przeciw paramyksowirozie.

W okresie o 3 dni do 3 tygodni po zainfekowaniu organizmu gołębia choroba atakuje nerki, ptak zaczyna wydalać dużo płynu - odchody zwykle otacza kałuża wody.
Zgubne są skutki uszkodzenia centralnego układu nerwowego - objawi się ono przekrzywieniem głowy i niezdolnością do pobierania pokarmu. Gołąb ma też problemy z podlatywaniem do określonych miejsc w gołębniku. Czasami ptaki da się wyleczyć, a czasami nie.

Organizm młódków po szczepionych rodzicach wykazuje odporność na paramyksowirozę tylko w pierwszych tygodniach życia. W praktyce przyjęło się szczepić wszystkie młode gołębie między majem a lipcem półroczną szczepionką — ma wtedy spokój przez rok i możemy na wszystkich wystawach okazywać ważne świadectwa szczepień.

Rzęsistek u gołębi — trychomonadoza gołębi — rzęsistkowica gołębi — żółty guzek jest chorobą zakaźną ptaków wywoływaną przez jednokomórkowego pierwotniaka Trichomonas gallinae. Istnieje kilka różnych szczepów tego pierwotniaka, z których niektóre wywołują chorobę kliniczną, a inne nie. Rzęsistek jest również znany jako rak u gołębi i u ptaków drapieżnych.

Są trzy odmiany tej choroby:

• odmiana gardłowa – serowate żółte twory w gardle gołębia utrudniają oddychanie, jedzenie i picie
• odmiana pępkowa – pasożyty dostają się do organizmu ptaka z misy lęgowej poprzez niezamknięty pępek pisklaka. Pod skórą ptaka powstaje wrzód, który po rozcięciu ukazuje serowaty żółty guzek
• odmiana organowa – niezahamowana infekcja w pępku zwierzęcia i gardle rozprzestrzenia się na wszystkie narządy organizmu ptaka. W trakcie choroby szczególnie zmieniona jest wątroba – powstają tam grube, serowate, żółte ogniska głęboko wrośnięte w tkankę narządu.

Zewnętrzne objawy to: apatia, biegunka i związane z nimi wychudzenie i osłabienie.

Leczenie rzęsistka u gołębi

Leczenie - środki przeciw pierwotniakom na bazie metronidazolu, ronidazolu. Profilaktyka przeciw rzęsistkowi jest konieczna. Rzęsistek u gołębi powoduje duże straty młodych ptaków, osłabiając je, sprzyja wtórnym infekcjom.

Środki przeciw trichomonadozie należy podawać zaraz po zniesieniu jaj. Na skutek tego dorosłe ptaki w czasie klucia będą miały ograniczoną ilość pasożyta, a pisklęta będą miały czas na nabycie odporności. Dawkujemy podobnie jak przy leczeniu.

Unikać podawania metronidazolu w okresie lęgowym!!!